Interfejsy funkcyjne w bibliotece Javy

Warto je znać chcąc pisać klasy i metody wykorzystujące lambdy


Ten wpis jest częścią serii, w której tworzę wpisy na podstawie wybranego tematu z książki Effective Java (3rd edition 2018), której autorem jest Joshua Bloch. Jest to uaktualnione wydanie pod Jave 9 jednej z najlepszych książek o Javie. Nie ograniczam się jednak tylko do książki, więc czasem temat będzie rozbudowany i trafią się informacje z innych źródeł na ten sam temat.

Ten wpis nawiązuje do tematu z Item 44 z rozdziału 7:

Lambdas and Streams


Chcąc sprawnie pisać metody i klasy, które działają na lambdach warto oswoić się z interfejsami funkcyjnymi dostępnymi w standardowej bibliotece Javy.

Java udostępnia aż 43 interfejsy funkcyjne, ale bez obaw - jest tylko 6 głównych typów, które mają wiele wariacji, głównie ze względu na prymitywy. Wystarczy więc znać tylko te 6, a resztę łatwo można wyprowadzić, jako że mają dosyć regularne nazwy.

Mamy więc:

  • Operator-y - interfejsy reprezentujące funkcję, której typ wyniku i argumentu są takie same.
  • Predicate-y - interfejsy reprezentujące funkcję, która przyjmuje argument i zwraca boolean.
  • Function-y - interfejsy reprezentujące funkcję, której typ wyniku i argumentu się różni.
  • Supplier-y - interfejsy reprezentujące funkcję, która nie przyjmuję argumentu i zwraca wartość (dostarcza, supplies)
  • Consumer-y - interfejsy reprezentujące funkcję, która przyjmuje argument i nie zwraca nic (konsumuje, consumes)

Tabelka z przykładami:

Interface Function Signature Example
UnaryOperator<T> T apply(T t) String::toLowerCase
BinaryOperator<T> T apply(T t1, T t2) BigInteger::add
Predicate<T> boolean test(T t) Collection::isEmpty
Function<T,R> R apply(T t) Arrays::asList
Supplier<T> T get() Instant::now
Consumer<T> void accept(T t) System.out::println

UnaryOperator<T> różni się od BinaryOperator<T> tym, że ten drugi przyjmuje dwa argumenty.

Każdy z tych interfejsów ma wariację do pracy z prymitywami: int, long, i double. Nazwy tych interfejsów biorą się z tego, że na początku dodawany jest typ prymitywny, który obsługują. Dla przykładu - Predicate, który przyjmuje int, to IntPredicate, a BinaryOperator, który przyjmuje dwie wartości long i zwraca również long, to LongBinaryOperator. Żaden z tych interfejsów nie jest parametryzowany, z wyjątkiem interfejsów z grupy Function, które parametryzują zwracany typ np. LongFunction<int[]> przyjmuje long i zwraca int[]. Wszystkie wariacje:

  • DoubleUnaryOperator, IntUnaryOperator, LongUnaryOperator
  • DoubleBinaryOperator, IntBinaryOperator, LongBinaryOperator
  • IntPredicate, DoublePredicate, LongPredicate
  • IntFunction<T>, LongFunction<T>, DoubleFunction<T>
  • DoubleSupplier, LongSupplier, IntSupplier
  • DoubleConsumer, IntConsumer, LongConsumer

Do tego jest 9 wariacji interfejsu Function, w wypadku, gdy zwracany typ to prymityw. Typ argumentu i wyniku powinien zawsze się różnić, bo interfejs funkcyjny, który pobiera i zwraca to samo, to UnaryOperator. Jeśli oba typy są prymitywami (typ argumentu i ten zwracany), to prefixujemy Function z <ArgType>To<Result> np. LongToIntFunction. W sumie mamy 6 takich wariacji:

  • DoubleToIntFunction, DoubleToLongFunction, IntToDoubleFunction, IntToLongFunction, LongToIntFunction, LongToDoubleFunction

Jeśli typ argumentu jest prymitywem, a typ zwracany to referencja do obiektu, prefixujemy Function z <ArgType>ToObj, np. DoubleToObjFunction. Mamy w sumie 3 wariacje:

  • ToIntFunction, ToLongFunction, ToDoubleFunction

Ponadto, są jeszcze 3 dwuargumentowe wersje 3 podstawowych interfejsów (dla których ma to sens): BiPredicate<T,U>, BiFunction<T,U,R>, i BiConsumer<T,U>.

Są również wariacje BiFunction, które zwracają 3 najważniejsze prymitywy: ToIntBiFunction<T,U>, ToLongBiFunction<T,U>, i ToDoubleBiFunction<T,U>.

Dodatkowo Consumer ma 3 dodatkowe wersje, które pobierają referencję do obiektu i prymityw: ObjDoubleConsumer<T>, ObjIntConsumer<T>, ObjLongConsumer<T>.

W sumie mamy 9 dwuargumentowych interfejsów funkcyjnych.

Ostatni z nich to BooleanSupplier, który jest wariacją Supplier-a, który zwraca boolean i jest to jedyny wariant, który korzysta bezpośrednio z boolean, ale boolean jako zwracany typ jest wspierany jeszcze w interfejsie Predicate i jego 4 wariacjach.

Nie powinniśmy używać podstawowych interfejsów funkcyjnych z opakowanymi prymitywami zamiast wariacji z prymitywami. Ich wydajność, jest dużo gorsza, a najbardziej to widać, gdy są używane masowo. Ogólnie powinniśmy unikać autoboxingu, gdzie się da.

Jeśli którykolwiek interfejs ze standardowej biblioteki pasuje do naszego zastosowania, to w większości przypadków powinniśmy go użyć. To sprawi, że nasze API będzie łatwiejsze do zrozumienia, a ponadto standardowe interfejsy dostarczają przydatne domyślne metody.

Czasem jednak może się zdarzyć, że nie znajdziemy interfejsu do naszego zastosowania, np. będziemy potrzebować Predicate, który przyjmuje 3 parametry, lub taki, który rzuca checked exception. Może też się zdarzyć, że lepiej będzie napisać swój interfejs funkcyjny, mimo że mamy już identyczny strukturalnie w standardowej bibliotece.

Jako przykład weźmy znany Comparator<T>, który strukturą jest identyczny z ToIntBiFunction<T,T>. Dlaczego zasługuje na osobny interfejs?

  • Jego nazwa dostarcza świetną dokumentację
  • Comparator ma mocne wymagania, co do tego, co stanowi jego prawidłową instancję (co składa się na jego kontrakt). Implementując ten interfejs, zobowiązujemy się, spełnić ten kontrakt.
  • Zawiera wiele przydatnych metod domyślnych do przekształcania i łączenia komparatorów.

Więc warto rozważyć napisanie swojego interfejsu funkcyjnego gdy:

  • Może zyskać na opisowej nazwie i dokumentacji.

  • Ma silny kontrakt z nim powiązany.

  • Może zyskać na customowych domyślnych metodach.

Tworząc funkcjonalny interfejs, należy go oznaczyć adnotacją @FunctionalInterface, który mówi użytkownikom, że obsługuje lambdy, oraz co ważniejsze - skompiluje się tylko wtedy, gdy będzie miał dokładnie jedną metodę abstrakcyjną, co powstrzymuje kogokolwiek, przed dodaniem do interfejsu kolejnej abstrakcyjnej metody.


Jeśli uważasz, że to co robię jest przydatne, polub stronę bloga na Facebooku. Wrzucam tam m.in. informacje o nowych wpisach, o promocjach dla programistów i inne.